Φίμωση

Φίμωση είναι η συγγενής ή επίκτητη στένωση του στομίου της ακροποσθίας (του δέρματος που καλύπτει τη βάλανο, κεφαλή του πέους), με συνέπεια αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου με έλξη της ακροποσθίας προς τη βάση του πέους.

Αίτια

Η φίμωση είναι είτε συγγενής (απο τη γέννηση του παιδιού), είτε επίκτητη (εμφανίζεται κάποια στιγμή στη ζωή). Παθήσεις που σχετίζονται με την ανάπτυξη φίμωσης είναι:

• Χρόνιες φλεγμονές στη βάλανο και στην ακροποσθία (βαλανοποσθίτιδα) και κυρίως μυκητιάσεις που δεν αντιμετωπίζονται σωστά.
• Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι από τους κύριους προδιαθεσικούς παράγοντες για τη δημιουργία φλεγμονών στην περιοχή και κατ΄ επέκταση φίμωσης.
• Τραυματισμός κατά τη σεξουαλική πράξη.

Επιπλοκές

Η φίμωση μπορεί να προκαλέσει:

• Υποτροπιάζουσες φλεγμονές της βαλάνου και της ακροποσθίας
• Πόνος και δυσχέρεια κατά τη σεξουαλική επαφή
• Επώδυνη στύση που μπορεί να έχει ως συνέπεια την απώλεια της στύσης (στυτική δυσλειτουργία)
• Τέλεια απόφραξη της βαλάνου που μπορεί να έχει ως συνέπεια ακόμα και την αδυναμία ούρησης
• Πρόωρη εκσπερμάτιση, λόγω του ότι η περιοχή γίνεται πολύ ευαίσθητη
• Παραφίμωση
• Ανάπτυξη καρκίνου πέους, μακροπρόθεσμα εφ’ όσον δεν αντιμετωπιστεί για πολλά χρόνια (σπάνια)

Αντιμετώπιση

Η θεραπεία μπορεί να είναι είτε συντηρητική, είτε χειρουργική.

• Συντηρητική θεραπεία. Όταν η φίμωση είναι σε αρχικό στάδιο και οφείλεται σε κάποια δερματολογική πάθηση ή φλεγμονή της περιοχής, η χρήση κάποιων αλοιφών που θα σας συστήσει ο γιατρός σας μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα. Όταν όμως το δέρμα της ακροποσθίας έχει χάσει την ελαστικότητα του και έχει γίνει ουλώδες τα φάρμακα δεν μπορούν να βοηθήσουν και θα σας συστηθεί η χειρουργική αντιμετώπιση.
• Χειρουργική αντιμετώπιση. Η περιτομή είναι η επέμβαση που εφαρμόζεται στην πλειοψηφία των ασθενών με φίμωση. Αφαιρείται το παθολογικό δέρμα και ακολουθεί η πλαστική συρραφή της ακροποσθίας. Συνήθως, γίνεται με τοπική αναισθησία και ο ασθενής εξέρχεται την ίδια ημέρα από το νοσοκομείο. Υπάρχουν κάποιες επιπλοκές που μπορεί να συμβούν αλλά ευτυχώς είναι σπάνιες (αιμάτωμα, μόλυνση τραύματος). Υπάρχουν κάποιες παραλλαγές στην τεχνική, οι οποίες έχουν κυρίως να κάνουν με την έκταση του δέρματος που θα αφαιρεθεί. Η καταλληλότερη για κάθε ασθενή συναποφασίζεται με το γιατρό του.