210-9604187 info@ourodiagnosi.gr

Κάμψεις Πέους – Νόσος Peyronie

Οι κάμψεις του πέους μπορεί να είναι συγγενείς ή επίκτητες.

Νόσος Peyronie

Η νόσος Peyronie ή κατά την ξένη ορολογία Peyronie syndrome, ανήκει στις επίκτητες κάμψεις του πέους.

Η πάθηση αυτή εμφανίζεται περίπου στο 3-9% των αντρών (ανάλογα με την ηλικία) και δεν σχετίζεται με λοιμώξεις ή με καρκίνο.

Η πιο συχνή αιτία είναι μικροτραυματισμός του πέους κατά την σεξουαλική επαφή. Ιδιαίτερα σε άντρες με καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου (όπως σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση, υψηλή χοληστερίνη), η φυσιολογική αποκατάσταση της βλάβης δεν είναι εφικτή και το τραύμα γίνεται σκληρή ουλή που συρρικνώνει τον χιτώνα του πέους, οπότε το πέος χάνει μήκος μονόπλευρα και συνεπώς κάμπτεται προς την πλευρά της ουλής.

Η νόσος του Peyronie χαρακτηρίζεται από την παρουσία σκληρών πλακών σε κάποιο σημείο στο σώμα του πέους. Ο σχηματισμός αυτών των πλακών προκαλεί κάμψη και γωνίωση του πέους κατά τη στύση. Σε κάποιες περιπτώσεις, η κάμψη αυτή μπορεί να είναι τόσο έντονη, ώστε να μην μπορεί να γίνει διείσδυση του πέους και τελικά η σεξουαλική επαφή να είναι ανέφικτη.

Η νόσος του Peyronie μπορεί να προσβάλει οποιονδήποτε άντρα, με συχνότερη ηλικία εμφάνισης τα 50 χρόνια, χωρίς αυτό να αποκλείει το ενδεχόμενο να παρουσιαστεί και σε άντρες ακόμη και νέας ηλικίας.

Θεραπεία

Η αντιμετώπιση της νόσου είναι απαραίτητη, όταν η κάμψη του πέους είναι τέτοια που εμποδίζει την είσοδο στον κόλπο κατά τη σεξουαλική επαφή. Η αντιμετώπιση στο πρώτο στάδιο (πριν μονιμοποιηθεί η πλάκα) είναι φαρμακευτική, αλλά, όταν γίνει μόνιμη (συνήθως μέσα σε ένα χρόνο), η αντιμετώπιση είναι μόνο χειρουργική.

Πολλά είδη χειρουργικών επεμβάσεων και τεχνικών έχουν περιγραφεί. Η πτύχωση των σηραγγωδών σωμάτων με αφαίρεση τμήματος του χιτώνα που περιβάλλει το πέος (ινώδης χιτώνας) εφαρμόζεται ευρέως στη νόσο του Peyronie. Συνοδεύεται από εξαιρετικά αποτελέσματα που διατηρούνται στον χρόνο, με ποσοστό υποτροπών κάτω του 10% σε συγγενείς (εκ γενετής) κάμψεις και κάτω από 20% σε νόσο του Peyronie.

Η επέμβαση περιλαμβάνει την αφαίρεση ενός τεμαχίου ιστού από την αντίθετη πλευρά από όπου υπάρχει η κάμψη, δηλαδή την κυρτή πλευρά του πέους, και έτσι ευθειάζεται το πέος.

Η πτύχωση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί και χωρίς την αφαίρεση τμήματος του ινώδους ιστού του πέους. Ωστόσο, το κυριότερο μειονέκτημά της είναι η μείωση του μήκους του πέους περίπου κατά 1- 1 1/2 εκατοστό.

Συγγενής κάμψη του πέους

Συνήθως είναι κοιλιακή (δηλ. προς τα κάτω), σε σπάνιες όμως περιπτώσεις μπορεί να είναι και ραχιαία. Οφείλεται στη διαφορετική ανάπτυξη είτε των σηραγγωδών σωμάτων, είτε του ραχιαίου ή κοιλιακού ινώδους χιτώνα ενώ σπανιότερα στη μη φυσιολογική ανάπτυξη της ουρήθρας, που είναι κοντύτερη του πέους και το κρατά κυρτό προς τα κάτω.

Οι κάμψεις αυτές μπορεί να είναι ήπιες και να μην ενοχλούν τη λειτουργία του – δηλαδή η κολπική διείσδυση είναι εφικτή. Βέβαια κάποιες κάμψεις, παρότι λειτουργικές, επιβαρύνουν ψυχολογικά τους νέους άντρες για καθαρά αισθητικούς λόγους.

Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική και συνίσταται στην εκτομή ενός ελλειψοειδούς τμήματος του ινώδη χιτώνα του πέους σε θέση αντίθετη της κάμψης. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στη διόρθωση της κοιλιακής κάμψης, επειδή η ραχιαία εκτομή του ινώδους χιτώνα μπορεί να προκαλέσει κάκωση του ραχιαίου αγγειονευρώδους δεματίου του οργάνου. Η ανωμαλία αυτή πρέπει να αντιμετωπίζεται μετά την ενηλικίωση του παιδιού και εφόσον έχει ολοκληρωθεί η πεϊκή ανάπτυξη.