Ορχεις

Ο όρχις έχει μήκος 4-5 cm, βάρος 10-14 gr και σχήμα ελλειπτικό. Συνήθως, ο αριστερός βρίσκεται χαμηλότερα από τον δεξιό. Εμφανίζει δύο χείλη, πρόσθιο και οπίσθιο, δύο άκρα, άνω και κάτω και δύο επιφάνειες, την έσω και την έξω. Το πρόσθιο χείλος είναι ελεύθερο, ενώ κατά μήκος του οπίσθιου χείλους κατέρχεται το σώμα και η ουρά της επιδιδυμίδας. Ο άνω πόλος φέρεται προς τα εμπρός και λίγο προς τα έξω και εμφανίζει μια μικρή κυστεοειδή απόφυση, την υδατίδα του Morgagni. Πάνω στον άνω πόλο κάθεται η κεφαλή της επιδιδυμίδας. Ο κάτω πόλος συμφύεται με τον πυθμένα του όσχεου με τον οσχεϊκό σύνδεσμο ή οίακα του όρχεως.

Εξωτερικά περιβάλλεται από τον ινώδη χιτώνα που στο άνω τριτημόριο του οπίσθιου χείλους του σχηματίζει μια πάχυνση, το μεσαύλιο ή σώμα του Highmore. Από το σώμα αυτό φεύγουν ινώδη διαφραγμάτια που χωρίζουν το παρέγχυμα σε 250-300 ορχικά λόβια. Κάθε λόβιο περιέχει 1 έως 4 σπερματικά σωληνάρια που το καθένα έχει μήκος 60 εκ. και είναι περιελιγμένα. Τα σωληνάρια διακρίνονται στα εσπειραμένα, όπου γίνεται η παραγωγή των σπερματοζωαρίων και στα ευθέα που αποτελούν την αποχετευτική μοίρα. Αρχίζουν με τυφλό άκρο κάτω από τον ινώδη χιτώνα, πορεύονται σπειροειδώς και συγκλίνουν προς το μεσαύλιο κοντά στο οποίο σχηματίζουν ένα βραχύ κοινό σωληνάριο. Το σωληνάριο αυτό εισέρχεται μέσα στο μεσαύλιο, όπου αναστομώνεται με άλλα όμοια σωληνάρια και ,έτσι, συμβάλλει στο σχηματισμό του δικτύου του Haller . Το επιθήλιο στο ορχικό δίκτυο του Haller είναι πλακώδες, ενώ το επιθήλιο των εκφορητικών σωληναρίων αποτελείται από περιοχές πολύστοιβου κροσσωτού κυλινδρικού επιθηλίου που εναλλάσσονται με περιοχές απλού πλακώδους επιθηλίου.

Τα εσπειραμένα σπερματικά σωληνάρια έχουν βασικό υμένα (που αποτελείται από συνδετικό και ελαστικό ιστό) και επιθήλιο με δύο είδη κυττάρων, τα βασικά κύτταρα (Sertoli) και τα γεννητικά κύτταρα. Τα κύτταρα Sertoli εγκολπώνουν τα γεννητικά κύτταρα, τα οποία διακρίνονται στα σπερμιογόνα, τα σπερμιοκύτταρα, τις προσπερματίδες και τις σπερματίδες. Η διάμεση ουσία (ή διάμεσο στρώμα που περιέχει συνδετικό ιστό) αποτελείται από τα διάμεσα κύτταρα του Leydig, τα οποία βρίσκονται ανάμεσα στα εσπειραμένα σπερματικά σωληνάρια και παράγουν τεστοστερόνη.

Χιτώνες των όρχεων

Οι όρχεις περιβάλλονται από πολλούς χιτώνες που είναι προσεκβολές των διαφόρων στιβάδων του πρόσθιου κοιλιακού τοιχώματος. Αυτοί, από τα έξω προς τα μέσα είναι: το όσχεο, ο δαρτός, η κρεμαστήρια περιτονία, ο έξω κρεμαστήρας μυς, ο κοινός ελυτροειδής χιτώνας και ο ίδιος ελυτροειδής χιτώνας.

Το όσχεο είναι το δερματικό περίβλημα του όρχεως. Ο δαρτός είναι ένα λεπτό, ινομυώδες πέταλο που συνάπτεται στενά με το δέρμα. Στον τόνο των λείων μυϊκών ινών του οφείλεται η ρυτίδωση του όσχεου. Η κρεμαστήρια περιτονία αποτελεί την συνέχεια της επιπολής κοιλιακής περιτονίας και συνδέεται με την απονεύρωση του έξω λοξού μυ. Ο έξω κρεμαστήρας μυς είναι η προσεκβολή των ινών του έσω λοξού και του εγκάρσιου κοιλιακού μυ. Ο κοινός ελυτροειδής χιτώναςπροέρχεται από την εγκάρσια περιτονία, η οποία καταδύεται μέσα στο κοιλιακό στόμιο του βουβωνικού πόρου, επαλείφει τα τοιχώματα του πόρου και περιβάλλει τον όρχι μαζί με την επιδιδυμίδα. Ο ίδιος ελυτροειδής χιτώνας είναι ο ορογόνος χιτώνας του όρχεως και προέρχεται από το περιτόναιο. Εμφανίζει δύο πέταλα, το περισπλάχνιο που περιβάλλει τον όρχι και την επιδιδυμίδα και το περίτονο που επαλείφει τον κοινό ελυτροειδή χιτώνα . Τα δύο αυτά πέταλα ανακάμπτουν το ένα στο άλλο, κατά μήκος του οπίσθιου χείλους του όρχεως, και έτσι σχηματίζεται μια μικρή πτυχή, το μεσόρχιο. Ανάμεσα στα δύο πέταλα του ίδιου ελυτροειδούς χιτώνα σχηματίζεται μια κοιλότητα, η οποία όταν γεμίζει από ποσότητα ορώδους υγρού σχηματίζει την υδροκήλη.